“He, hoe gaat het? Alles goed?” Een collega antwoordde steevast: “ja goed, maar alles? Nee dat niet”. We horen steeds vaker om ons heen hoe onze taal vervaagt. Wij vragen wel aan elkaar hoe het er mee gaat, maar willen we het antwoord eigenlijk wel horen? Iedere (denk ik) Amerikaan zegt de hele dag “how r you doing”. Zónder vraagteken er achter, want een antwoord wil men niet. Laatst vroeg ik een professional: “Hoe gaat het met jou op een schaal van 0 – 10?” Hij dacht even na en antwoordde: “een 7,5”. Dat is interessant (en behoorlijk concreet) en ik werd nog nieuwsgieriger dan ik van nature al ben. Een 7,5 is een ruime voldoende, een mooi getal dat je wel in perspectief moet plaatsen. Bijvoorbeeld in perspectief van de tijd. Dat geldt voor alle feiten waar we dagelijks mee in aanmerking komen. Een aanvullende vraag naar het ‘rapportcijfer’ van gisteren of kort ervoor geeft meer inhoud, meer waarde aan het getal. Als het gisteren een 9 was, heb je vandaag dus een mindere dag. Als het de laatste dagen een 5 was, is het vandaag feest. Feiten in perspectief plaatsen, ofwel FIP. ‘Facts in Perspective’. FIP in ogenschouw genomen maakt dat we anders, bewuster om kunnen gaan met feiten. Een switch van een baan, een ontslag, een promotie…. Door inhoudelijk door te vragen, om inzicht te krijgen in het perspectief, voegen we waarde toe aan de feiten.
FIP in de praktijk
Sommige kandidaten laten hun geboortedatum weg van het CV. De lezer mag natuurlijk ook niet selecteren op leeftijd. Maar als iemand al 23 jaar in farma werkt zal hij of zij geen 34 meer zijn. Een respectabele leeftijd heeft wel impact en kan door lezers in een onjuist perspectief geplaatst worden. Boven de 50 jaar neigt naar de gedachte dat de persoon vast wel klassiek farma bedrijft en niet meer mee kan in de dagelijkse Value Based Healthcare Approach. Een toelichting in de pitch van zo’n CV is dan van belang om de lezer te sturen naar het juiste perspectief.
Is het glas half vol of half leeg? Ook zo’n dooddoener. De eigenlijke vraag is: heb je een optimistische grondhouding of een pessimistische? Als mij die vraag gesteld wordt antwoord ik altijd dat het er aan ligt hoe vol het glas eerst was. Een leeg glas dat voor de helft gevuld wordt is 50% meer dan eerst en heerlijk als je uit de woestijn komt. Was het glas helemaal vol, dan ben je inmiddels een deel verloren. Het zelfde glas, het zelfde water in een ander perspectief.
FIP helpt om te relativeren, te waken voor het snel oordelen en het voorkomen van veroordelen. FIP, en daaraan gekoppeld gericht geïnteresseerd doorvragen, stimuleert het voorkomen van vervaging van onze taal en intermenselijke interesse. Zou het niet mooi zijn als we konden afspreken dat we óf gewoon groeten (dus goedemorgen, goedemiddag..) óf met oprechte interesse vragen hoe het met de ander gaat om vervolgens door te kunnen vragen? En dus wegblijven van holle woorden die niets zeggen? Stel geen vraag als je toch geen antwoord wilt horen. Stof om over na te denken? Of mag ik dat niet vragen?
Over Hans
Hans Slobbe is Associate Director
Recruitment & Accountmanagement
bij Talentmark
